БичлэгЗавгүй болсон гэхэд арай ч биш юм, сүүлийн үед энэ юманд цаг гаргах нь битгий хэл нээж ч харахаа байлаалдаа. Уг нь өч төчнөөн юм болж нэг юм бичээд тэрийгээ дараа нь харахлээр ч урамтай байдаг юм, тэгээд бас болоогүй "блог мангасуудаас" коммэнт ирэхээр нь баярлахым, ахиж бичих урам төрхийм. Энд тэнд явж байхад толгойд зуурсхан харавсан санаа, үргэлж бодлыг минь бөглөж, ухааныг минь булаадаг нилээн олон асуудал гэх юмуу тархин доторхи дуу хоолой байдаг ч тэр болгон бичих боломж, чадвар нь олдохгүймлдаа. Өөртөөн бол часхийсэн хоёр өгүүлбэр биччихээд л цааш нь таг болчихын. Санаа байвч сачий хүрэхгүй гэдэг нь юм байхдаа.
Хичнээн бичихээ байсан ч, уншихыг бол харин үзүүлж байгаа шүү. Блог гэдэг нэгэнтээ Дэлхийн хүмүүсийн оюуны, бодлын, сэтгэлийн, зугаа цэнгэлийн бяцхан ертөнц болоодохжээ. Шинжлэх ухаан танин мэдэхүй болон мэдэхгүй, сонин сэтгүүл, урлаг мурлаг, шүлэг хүлэг, зурдаг зураг, авдаг зураг гээл байхгүй юм байхгүй бололтой. Бас дээрээс нь гэртээ суугаад улс төр хийчихдэг ам хэлтэй гаруудын блог гэж байна, эх орны улаан туг болсон эх орончид, бүр нацистууд байна. Зүгээр л өдрийн тэмдэглэл, хувийхаа амьдарлыг бусдад нуулгүй дэлгэдэг хүмүүс ч байна. Эднуус дундаас хэрэгтэй гэснээ олоод уншаад байхад чамгүй мэдлэгтэй болчихно гэдэгт эргэлзэхгүй байна. Харин үнэн худлын цензурыг яаж тогтоодог юм гэхээс. Нэг хэсэг залуус форум, самбар гэж нилээн цаг зарцуулдаг байсандаа. Санал бодлоо солилцоно, хэрүүлийн үгээ шидэлцэнэ. Блог гэгч нь үүний дараагийн шат юм шиг байгаан. Интернэтийн агуу том ертөнцөд бяцхаан зай эзлээд өөрийн гэсэн болгочихоор чинь гоё юм билээ. Бусдын өрөөгөөр хэсэх ч гоё юм билээ.
Ингээд блог ертөнцтөй бага ч болов холбоотой юм болохоор хааяаа энэмуудаа юм бичнэ, дотроо байгаагаа уудалдаг юм. Ойрд бичээгүйдээ өөртөө уурлахаас.
